18 Punto 16 Punto 14 Punto 12 Punto Anasayfa »

KEMAL BEY HAKKINIZI HELAL EDİN BECEREMEDİM

22 Ekim 2016, 11:33

Yaklaşık 2 ay önce Hasanbey Mahallesinden geçerken tek katlı metruk denilebilecek bir evin önünde yaşlı bir kadının “hadi karnım acıktı ne yedireceksen yedir” sözünü duymamla pencereye yaklaştım. Kemal bey ve hanımının o halini görünce yüreğim parçalandı ve kendilerini incitmeden hatırlarını sordum.

Eşiyle birlikte Kemal Bey derme çatma bir sedirin üzerinden cama doğru bakıp “sen gazeteci değimlisin yazsana bizim halimizi” dedi. Hayrola nedir durumunuz demeden eşi lafa girdi, “ah be oğlum görmezmisin ben felçliyim yerimden kalkamıyorum, Kemal’in ayaklarında kireçlenme var bir iş yapamıyor, evimiz kira ödeyemiyoruz, ev sahibi sürekli çıkın diyor, daha ne olsun. Evet; görüntü de onu gösteriyor, halleri gerçekten içler acısıydı. Buradan kurum ve kişi adları vermeden herkesi aradım ve durumu bildirdim. Kimse olumsuz bir cevap vermedi, Mahalle Muhtarına sorduğumda oda onların haline üzüldüğünü ve yardım edebilecek her yere gerekli müracaatları yaptığını söyledi. Ve sözüne çok güvendiğim bir yetkilinin kesin yardım sözünü almam beni oldukça rahatlattı.

Bir ay önce yolum yine oradan geçti ve manzara yine aynı, derme çatma bir sedir, üzerlerine örttükleri kirli ve ince bir bez parçası, bir mutfak tüpü üzerinde bir alüminyum tencere ve içi boş. Daha beni görür görmez söyledikleri ilk şey “hani be olum kimse gelmedi ya, sen gelecekler sizinle ilgilenecekler demiştin” üzüldüm, başımdan aşağı kaynar sular döküldü güvendiğim dağlara karlar yağmıştı. Yine bir çok yeri ardım “hemen ilgileniyoruz sözleri” yine bir umut.

En son bir hafta önce gittiğimde gördüklerim yüreklerimi dağlarcasına kötüydü, önce kendime kızdım neden zengin değilim diye, sonra yakın komşularına kızdım, yaşlı bir insana yardım edemediklerine. Ve; Kemal amca yüzüme öyle bir baktı ki, kendimi işe yaramaz biri gibi hissettim. ” Kemal amca hakkını helal et beceremedim” dedim. “İstersen şu halinizle sizin resminizi çekip internette paylaşayım, bir hayır sahibi çıkar yaranıza merhem olur” olur sözüme karşılık, “çekte yakında bizi burada atacaklar, sonra konteynıra gideceğiz bizi nasıl bulurlar” dedi. O anda başımı yukarı kaldırdığımda gördüklerim beni yine ziyadesiyle üzdü, çünkü başlarındaki çatının üzerinde kiremit yoktu, (bizler korunaklı evlerimizde yün yorganlarımıza sarılıp yatarken bu insanlar üstü açık evlerinde bir çaputa sarılarak uyumaya çalışıyorlardı)Deklanşöre bastım ve aynı gün Face’deki sayfamda paylaştım.

Amacım ne bir kişiyi, ne bir kurumu töhmet altında bırakmaktı. Belki çok iyi bir gazeteci değilim, hatta gazeteci bile olamaya bilirim, fakat 80 Bin nüfuslu bir ilçede çok zor durumda adeta ölümü beklercesine çaresiz kalmış insanlara yardım çağrısı yapacak kadar kendimi insan hissettim.

Bunu da beceremedim herhalde Hakkını Helal et Kemal Bey...

Bu haber 4618 defa okunmuştur.